De restauratie van de Sint-Pieterskerk in Leuven legde een eerbetoon aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog bloot. Verstopt onder een podium stonden de vijftien namen gegraveerd van concentratiekampen waar tijdens WOII Leuvenaars gevangen werden gehouden. Om die herinnering levendig het houden werd een gedenkplaat gemaakt die een ereplaats krijgt in de crypte van de Sint-Pieterkerk.

In 1964 schonk de Nationale Confederatie der Politieke Gevangenen en Rechthebbenden (NCPGR), een memoriaalaltaar aan de Sint-Pieterskerk van Leuven. Het altaar werd ingewijd in het bijzijn van rector Honoré Van Waeyenbergh, die als politiek gevangene in de gevangenis van Sint-Gillis zat. De NCPGR wilde met het altaar haar kameraden politieke gevangenen die gedeporteerd waren naar of omgekomen waren in de concentratiekampen, herdenken. Daarom lieten ze de namen van de kampen van concentratie- of werkkampen vermelden waar tijdens WOII Leuvenaars gevangen werden gehouden in de trede graveren.

In de jaren zeventig werd een ruimer podium gebouwd rond het altaar, waardoor het eerbetoon in de vergetelheid raakte. Er werd wel een gedenkplaatje aangebracht. Bij de restauratie van de Sint-Pieterskerk werd het altaar vrijgemaakt en werden de namen van de concentratiekampen opnieuw zichtbaar.

Om de herinnering aan een belangrijke geschiedenis levendig houden besliste de stad om de namen van de concentratiekampen ook elders in de kerk, een zichtbare ereplaats te geven. Om het originele memoriaalaltaar intact te laten werd er een nieuwe gedenkplaat gemaakt en in de crypte van de Sint-Pieterskerk gehangen.

Guy Michils