Met de aswoensdagviering namen we afscheid van Mgr Léonard die de voorbije, bijna 14 dagen bij ons te gast was.

Natuurlijk heeft de aartsbisschop hier niet alleen een begeesterde gemeenschap ontmoet, maar ook een kerkgemeenschap met vragen en zorgen. Zullen onze kinderen en kleinkinderen, zullen de komende generaties nog eucharistie kunnen vieren in prachtige kerken als deze ... of worden deze gebouwen herleid tot stenen die aan een spiritueel verleden doen denken.

En zullen we in de toekomst nog priesters hebben die ons voorgaan in de Eucharistie? Of moeten we zoeken naar andere vormen van herderschap? En wat met onze katholieke instellingen? Zijn ze centra van evangelische inspiratie ... of verwijzen ze alleen naar een 'gisteren' ... naar wat eens was?

De Veertigdagentijd is voor ons allemaal een tijd van bezinning. Mgr Léonard gaat zich zonder twijfel bezinnen over wat hij hier gezien en gehoord heeft, wat hij hier aangetroffen heeft, of wat hij misschien gemist heeft. Wij beloven ons ook te bezinnen over zijn woorden, over de antwoorden die hij gaf op de vele vragen.

Onze Kerk is gelukkig een huis met vele kamers. In tegenstelling tot wat er vaak ervaren wordt, mogen we in onze Kerk van mening verschillen. Die kracht en vrijheid om na te denken komt van God zelf. We moeten Zijn beeld van vrijmoedigheid dat Hij in ons legde ook durven waarmaken. Daarom zijn gelovige mensen mondige mensen.

Met dat beeld van een rijke Kerk in het achterhoofd, rijk aan geïnspireerde mensen, is het misschien goed dat we in deze Vasten vooral ons oor te luisteren leggen bij God. Luisteren naar wat HIj ons zegt en toevertrouwt. In gebed, bij het lezen van het evangelie, in het nabij-zijn van andere mensen die zo op ons rekenen. Want wie we ook zijn, wat we ook doen en denken : we zijn kinderen van die éne God, en dus broeders en zusters van elkaar. En zo gaan we ook op weg naar Pasen.

Mark Janssens